YARGITAY 1. CEZA DAİRESİ
2020/1143 Esas
2020/3045 Karar
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs, kasten yaralamaya teşebbüs, 6136 sayılı Kanuna aykırılık
Katılan sanık … müdafiinin dilekçesi içeriğine göre, sanık ve katılan sıfatıyla katılan sanık …’ın sanık sıfatıyla temyiz isteklerinin bulunduğu kabul edilerek;
1- Sanık …’ın 6136 sayılı Yasaya muhalefet, sanık …’nin mağdur …’a karşı kasten öldürmeye teşebbüs, sanık …’in mağdur …’ye karşı eylemine ilişkin kurulan hükümler yönünden yapılan sınırlı incelemede;
Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre; sanık …’nin av tüfeği ile ateş etmek suretiyle, mağdur …’ı yaşamını tehlikeye sokan bir duruma ve duyularından veya organlarından birinin işlevinin sürekli zayıflamasına neden olacak şekilde yaraladığı anlaşılan olayda; meydana gelen zarar ve tehlikenin ağırlığına göre teşebbüs nedeniyle 9-15 yıl arasında ceza öngören 5237 sayılı TCK’nin 35. maddesi ile yapılan uygulama sırasında; makul bir ceza tayini yerine alt sınıra yakın olacak şekilde 10 yıl hapis cezasına hükmedilerek eksik ceza tayini, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık …’ın mağdur …’ye karşı eylemiyle, 6136 sayılı Yasaya muhalefet, sanık …’nin mağdur …’a karşı kasten öldürmeye teşebbüs suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçların niteliği tayin edilmiş, sanık … hakkında takdire ve tahrike ilişkin cezayı azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, sanık …’in mağdur …’ye karşı kasten yaralamaya teşebbüs fiilinden mahkumiyetine esas kesin ve inandırıcı delil elde edilemediği gerekçeleri ile beraatine hükmedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde bozma, düzeltme ve eleştiri nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmediğinden, sanık …’ın meşru müdafaaya, ceza miktarının fazlalığına, sanık … vekilinin bir sebebe dayanmayan ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddiyle;
Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı Kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alındığında mahkemenin bu madde ile yaptığı uygulama kanuna aykırı ise de, bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, CMUK’un 322. maddesinin tanıdığı yetkiye dayanılarak hüküm fıkrasının mahsus bölümünde yer alan TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün “Anayasa Mahkemesinin iptal kararındaki hususlar gözetilerek TCK’nin 53/1-2-3. maddelerinin tatbikine” şeklinde değiştirilmesine karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN, mahkumiyet ve beraat hükümlerinin tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak ONANMASINA,
2- Sanık …’ın mağdur …’ye karşı kasten yaralamaya teşebbüs fiilinden kurulan mahkumiyet hükmünün incelenmesinde;
Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre; sanık …’ın mağdur …’nin beyanında da belirttiği üzere elindeki silahın etki mesafesi dışında ateş etmek suretiyle eylemine bağlı olarak ortaya çıkan kastının silahla tehdit suçunu oluşturacağı gözetilmeksizin yazılı şekilde kasten yaralamaya teşebbüs suçundan mahkumiyet hükmü kurulması,
Bozmayı gerektirmiş olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak BOZULMASINA, 24/11/2020 gününde oy birliği ile karar verildi.
